nostaljik paspasım:))

evet nihayet bitti. kocaman bişey oldu bitince de. kollarım koptu örerken o kadar ağırlaştı ki. bi de normalden daha uzun şişler varmış paspas örmek için. onları kontrol etmek ayrıca eziyet oldu benim için.
üçlü koltuğun ortasına oturup yanlarıma kimseyi oturmuyordum örerken:))

eskiden çok vardı bunlardan.  ben de küçükken artık iplerden küçük küçük böyle paspaslar örerdim. babannem öğretmişti bana galiba:))

bu arada çektiğim fotoğraflardan eller ayaklar eksik olmuyor :))

 

artan iplerden da böyle uzunca bişey örüyorum. ince bi tığla örünce tok duruyo. altına da belki kaydırmaz falan dikerim. yolluk gibi olur diye düşündüm. şişle örülen yuvarlak paspastan sonra ilaç gibi geldi bana valla:))