31 Ekim 2012 Çarşamba

photo of day-30-31


30-masanın üstünde
bu dağınıklık bitmicek, biz taşınana kadar. o kadar bunaldım ki.bir yıldır hep bir kaç ay sonra bitecek diye oyalandığımız evimiz hala bitmedi. artık isyanlardayım. evde her yerde koliler var. çok acil olmadığı sürece eve yeni bir şey almak bile istemiyoruz artık.aldıklarımızı da taşınınca açarız diye koyuyoruz kenara.
çok üzgünüm, çok sinirliyim...
 


 
31-sen
yani ben:)))
ayağımdaki benim, küçükken anneme sormuşum "bu ne?" diye annem "ben" demiş, babama sormuşum "bu ne?" diye o da "ben" demiş, sonra  bi gün yengem sormuş bana "bu ne?" diye ben de "annemle babam" demişim:)) hala anlatır güler yengem.
bi de biraz daha büyüdüğümde hiç hoşlanmazdım bu benden ve üzülürdüm.yazın bile çorapla gezerdim. annem de derdi ki "sen kaybolursan biz seni bu benden tanıyıp ta bulucaz":)) ben de teselli olurdum. Allahım ne salakmışım ben küçükken.
şimdi ise çok seviyorum üzüm yaprağı şeklindeki benimi...

2 yorum:

  1. İnsanın beniyle barışık olması tamamen yaşa bağlı canım, benim de iki et benim var, omzumun üstünde ve kaburgalarımın üstünde, eskiden korkardım amaşimdi seviyorum onları, hikayen müthiş ama, çok sevimli:))))

    YanıtlaSil
  2. Bence zekiymişsin canım,kendine haksızlık etme!Masanla kardeş bir masa var bu evde:P

    YanıtlaSil